login
De Duitse tandarts X stond vanaf 30 mei 2011 ingeschreven in het BIG-register. Op 3 mei 2011 sloot zij een arbeidsovereenkomst met tandartsenpraktijk BV A voor de duur van een jaar. X verzocht om toepassing van de 30%-regeling, maar de inspecteur wees dit af omdat geen sprake zou zijn van schaarste van haar specifieke deskundigheid als tandarts. X ging met succes in beroep bij Rechtbank Zeeland-West-Brabant. De inspecteur ging in hoger beroep. Hof Den Bosch was het eens met de grammaticale uitleg door X van het begrip "schaars", die inhield dat sprake was van schaarste als iets niet veel voorhanden was, zodat schaarste niet noodzakelijkerwijs een tekort met zich bracht maar bij een tekort wel altijd sprake was van schaarste. X had volgens het Hof voldoende aannemelijk gemaakt dat op de peildatum sprake was van schaarste van tandartsen op de Nederlandse arbeidsmarkt. Daarbij gaven volgens het Hof twee omstandigheden de doorslag: in de jaren voor 2011 moesten op een instroom van 255 Nederlandse tandartsen jaarlijks 180 tandartsen uit het buitenland noodzakelijkerwijs instromen om elk jaar een evenwicht tussen vraag en aanbod te kunnen krijgen (een geheel evenwicht was niet mogelijk omdat het tekort bleef steken op 1%) en in de jaren na 2011, tot 2020 en wellicht tot 2028, was de instroom van een substantieel aantal buitenlandse tandartsen nodig om te voorzien in de vraag naar tandartsen, ook bij de zogenoemde taakherschikking waarbij mondhygiënistes tandartstaken overnamen. Dat de Nederlandse Maatschappij tot Bevordering der Tandheelkunde (NMT) in een brief van 10 mei 2011 tot de conclusie kwam dat er geen schaarste was, maakte dit niet anders. Volgens het Hof was het antwoord op de vraag of tandartsen niet of schaars aanwezig waren op de Nederlandse arbeidsmarkt, immers niet voorbehouden aan de NMT. De inspecteur had de 30%-regeling daarom ten onrechte aan X geweigerd. Het Hof verklaarde het hoger beroep van de inspecteur ongegrond.
